PKM: een cadeau aan jezelf

Een tijdje terug heb ik van Knab een abonnement van 3 maanden op Storytel cadeau gekregen. Podcasts luister ik met regelmaat tijdens mijn ommetje in de pauze, maar luisterboeken had ik nog niet geprobeerd. Inmiddels weet ik dat het niets voor mij is (ik lees liever zelf), maar wat ik me besefte toen ik ‘Building a Second Brain’ van Tiage Forte aan het luisteren was wil ik met je delen.

Persoonlijk Kennismanagement

Om mijn plotselinge besef van iets bijzonders uit te leggen, moet ik even een stapje terug maken in de tijd. Het is bijna een jaar geleden dat ik in het concept ‘Persoonlijk Kennismanagement’ gedoken ben. Bij het maken van de overstap van loondienst naar ondernemen werd het nóg belangrijker dan daarvoor om mijn kennis goed te beheren. Daarnaast wil ik mijn klanten adviseren over alle mogelijkheden die ze kunnen benutten om hun eigen informatie slim te gebruiken, dus deze kennis was voor mij een must.

Mocht je denken “Persoonlijk kennismanagement, wat bedoel je daarmee?” Deze term, vaak afgekort als ‘PKM’, gaat om het beheer van jouw eigen kennis en informatie. Hier kan een hoop over gezegd worden, maar het is je makkelijk in te beelden als je je bedenkt wat er allemaal langskomt op een dag.

Je geniale ingeving onder de douche die je niet opschrijft en nooit meer herinnert. De naam van iemand die je spreekt en die je vergeet. Het document waarvan je weet dat je het hebt, maar je weet niet waar je het gelaten hebt. Het boek wat je las en waar je iets van geleerd hebt. Maar je hebt het niet opgeschreven, dus een jaar later heeft het eigenlijk niet veel voor je betekend.

Je snapt het idee: informatie kun je als kennis inzetten als je er iets mee doet. Maar veel dingen die waardevol hadden kunnen zijn, glijden voorbij en zie je niet meer terug. En vaak heb je het besef wel dat er ‘iets’ was en een soort van wolk van vaagheid om je hoofd heen met informatie waar je niet bij kunt. Of het lag aan mij hoor, maar dat had ik dus wel.

Tools en gewoontes

Toen PKM op mijn pad kwam, heb ik een aantal dingen gedaan. Ik heb me aangemeld bij de community van Digitale Fitheid, waar enorm veel kennis te vinden is over dit onderwerp. Ik heb tools vergeleken met behulp van dit artikel (jaja, dit kan ik dus ook gewoon terugvinden na een jaar). Voor mij was Notion op dit moment een goede keuze. Ik heb tutorials op Youtube gekeken, templates gezocht en omgebouwd. Voila, mijn systeem was geboren. Ik houd er projecten, taken en verantwoordelijkheden in bij. Na een paar maanden heb ik er een aantekeningen-databank aan toegevoegd. Hoe erg was ik in mijn nopjes toen ik aantekeningen kon linken aan projecten, maar ook aan taken. En die waren dan vanuit alle kanten te benaderen.

Het was even wennen aan het begin. Alles wat in je opkomt en wat de moeite waard lijkt, moest ik opeens gaan vastleggen. Dat deed ik eigenlijk nooit. Met behulp van Braintoss werd dit makkelijker als ik onderweg was. En na het lezen van een boek schreef ik op wat ik het meest opvallend vond. Het voelde toen vooral als leuk en nieuw. Of dit een soort ‘shiny new toy syndrome’ was of echt waardevol kon ik nog niet echt zeggen. Voor nu was het een plek waar ik mijn werk in bijhield en een aantal maanden dacht ik er minder over na.

Aantekeningen op whiteboard

Een extern brein

Toen het boek van Tiago Forte uitkwam vond ik dit vooral heel mooi om te horen: dit was weer een stap op weg naar een wereld waarin we eens goed gebruik gaan maken van alles wat technologie ons te bieden heeft (in plaats van doen alsof het een digitale versie van papier is). Ik heb het ook aangeraden aan enkele mensen die er baat bij konden hebben, maar ik had het niet bovenaan mijn leeslijst staan. Ik had mijn externe brein immers al gebouwd en andere onderwerpen hadden mijn prioriteit.

De term ‘extern brein’ dekt de lading niet helemaal, maar het begint wel zo te voelen. Het slaat op wat mij zelf niet lukt om te onthouden, waardoor mijn hoofd lekker vrij kan zijn voor wat een programma weer niet kan.

Toen ik het boek in Storytel zag staan werd ik toch nieuwsgierig. In de eerste hoofdstukken wordt uitgelegd hoe iemand zonder bewust PKM en iemand mét een doordacht systeem van elkaar verschillen in de dagelijkse praktijk. Super beeldend beschreven trouwens, als je jouw ‘second brain’ nog wilt gaan bouwen is het boek echt een tip.

Terwijl ik pasta stond te koken en naar dit boek luisterde krabbelde ik af en toe iets op het whiteboard wat in onze keuken hangt. Ik merkte dat iets in de tekst me deed denken aan een artikel wat ik de week ervoor van Cal Newport had gelezen en schreef dat er even bij. Iets in de woorden triggerde ook een idee voor de podcast die ik binnenkort wil maken. Tegen de tijd dat de pasta klaar was stond het whiteboard vol met waardevolle informatie. En opeens viel er een kwartje: dit deed ik vroeger echt nooit.

Waarom kan ik me herinneren wat ik vorige week of drie maanden terug las? Waarom zie ik direct drie manieren waarop ik elk ding wat ik hoor kan verbinden aan van alles en nog wat waar ik mee bezig ben?

Actief informatie gebruiken

Al die maanden heb ik helemaal niet doorgehad dat ik alles wat ik zie, hoor en lees anders gebruik dan een jaar geleden. Ik besef me nu dat:

  • Een boek wat ik nu lees voor de rest van mijn leven waarde blijft hebben. Zelf als Notion failliet gaat en ik geen back-up maak, of we in een elektriciteitscrisis komen en nooit meer erbij kunnen, heb ik er nóg wat aan. Want in de keuken schoot dit me ook te binnen toen ik Notion niet open had staan. Actief informatie verwerken door samen te vatten wat interessant was voor jou, maakt blijkbaar dat het echt goed blijft hangen.
  • Alles opeens met elkaar te maken lijkt te hebben. Overal verbanden zien zit sowieso in mijn aard, maar dit is echt explosief gegroeid. Ik denk dat dit komt omdat ik aantekeningen ‘tags’ meegeef. Dat een citaat voor mij te maken heeft met onderwerp A blijft blijkbaar hangen door dit toe te kennen. Als ik dan iets anders over onderwerp A hoor, gaat er een alarmbel af. Die tags maken dat je gaat associëren.
  • Ik kan vanalles vinden! Hoe vaak heb ik vroeger niet gezegd “Oh ja, daar las ik eens iets over, maar weet even niet meer wat. Goed verhaal, had je bij moeten zijn”. Vaak. Nu kan ik gewoon de zoekfunctie gebruiken en hoppetee daar is het. Ik stuur mijn klanten en netwerk leestips over alles wat ze aan het doen zijn, en het is echt leuk om die waarde zo uit je mouw te kunnen schudden.

Behalve dat ik over mezelf geleerd heb dat ik niet van luisterboeken houd, heb ik me beseft dat ik echt heel veel profijt hieruit haal en dat dit als nieuwe gewoonte in mijn dagelijks leven is geslopen zonder dat ik het doorhad. Je weet niet wat je mist, echt. Als je er mee aan de slag wilt gaan, gewoon even vragen, dan krijg je zo allerlei links naar artikelen, boeken, podcasts en websites in je schoot geworpen;)

Uitzoeken wat optimaal gebruik van jouw kennis in de weg zit en hoe je PKM in je manier van werken kunt integreren? Plan een afspraak met me in – dan geef ik je advies.

FacebookTweetLinkedInE-mail