Soms kan het even niet anders. Van die periodes in je leven dat je even een paar weken lang wat meer ballen hoog moet houden dan je normaal gesproken doet. Als je als ouder ziek bent, en niet écht ziek kunt zijn omdat de kinderen dat niet zijn. En ze de hele dag tv laten kijken ook een beetje slecht voelt. Of als de ándere ouder ziek is en opeens niet meer zijn of haar deel in het huishouden kan doen. Na een overlijden, of bij een verhuizing.
Normaal gesproken hebben we thuis een redelijk goed geoliede machine. Afgesproken werkdagen, kinderopvang en lieve (schoon)ouders die ons wekelijkse gekkenhuis mogelijk maken. Jij doet de huishoudelijke administratie, ik de post en de communicatie met sportclubs/school/opvang/overheid/die vervelende zogenaamde energieleverancier die 20 keer vraagt of ik echt niet een andere leverancier wil. Ik bestel de boodschappen, jij staat op de ladder want dat durf ik niet. Af en toe moet je wat schuiven, of heeft er iemand geen zin, maar het werkt.
De afgelopen maanden groeit echter mijn tegenzin, omdat er een verbouwing aankomt. Ik vind verhuizen leuk, lekker inpakken, doorpakken en uitpakken en blij zijn met je nieuwe plek. Maar dit heb ik nog nooit gedaan. En, in tegenstelling tot de verhuizing waarbij ik vrij kon nemen, kan ik dit keer geen balletje laten vallen. Manlief kan vrijnemen en heel goed klussen, dus ‘ik doe er niet aan mee’, maar ik moet dan wel met mijn trui naar voren getrokken rondlopen om alle ballen op te vangen want anders ga ik ze laten vallen. Twéé banen, want een bedrijf starten vlak voor de verbouwing en als je vrije dagen op zijn was een goed idee. En natuurlijk doe ik alle boodschappen, koken voor 6 of 7 man, drie kinderen op tijd op hun drie verschillende locaties weten te krijgen. En daar fietsen dan nog even de allereerste toetsweek van de oudste en de voorbereidingen voor pakjesavond tussendoor. Slapen doen we drie weken in de woonkamer, lijkt wel net vakantie.
Het eindresultaat zal het vast waard zijn, maar momenteel staat het beroep wat wordt gedaan op mijn organisatorische vaardigheden als een grote grizzlybeer op de weg naar een fijne werkruimte in huis. Dat ik over een maand kan schrijven aan een heus bureau, in plaats van tussen de broodkorsten van peuter en het retourpakket van puber moet ik proberen goed te onthouden voordat ik de moed verlies.
De voorgaande verhuizingen en de herrie van de huidige verbouwing van de buren hebben me wel geholpen om beter voorbereid te zijn op werken in deze chaos. Volgens de meneer van de dakkapellen wil iedereen tegenwoordig een kantoor op zolder, nu corona het hybride werken in het leven heeft geroepen. Mijn tips voor iedereen die zoiets nog wil gaan doen:
- Familieleden die huisgenoten zonder twee linkerhanden helpen te verbouwen hebben zelf ook een huis. Daar kun jij dus werken, of je kind leren voor de toets. Moet ik wel nog even vragen, pa.
- Een planning met alle activiteiten die gaan komen is nodig, maak er tijd voor! Zo kun je er op vertrouwen dat je niet opeens naar werk moet en bent vergeten extra opvang te regelen want manlief-die-niet-werkt-op-donderdag heeft nu ander werk te doen.
- Als je de flexibiliteit hebt, kun je ook deels in de avond werken wanneer het wél stil is, om overdag iets minder te hoeven racen. Dan ben je waarschijnlijk ook productiever.
- OORDOPJES! Op kantoor werken zal niet altijd mogelijk zijn met de huidige maatregelen. Waar ik precies wil gaan zitten als elke ruimte in huis al in gebruik is weet ik nog niet, maar Flare Calmer Mini is mijn steun en toeverlaat tijdens herrie. Je kunt nog steeds horen, maar hard en storend geluid wordt milder en minder storend. En Alpine Pluggies Kids laat peuter nu al 2,5 uur door een elektrische zaag heen slapen.
Heb jij nog gouden tips om te werken in perioden van herrie en rare routines? Laat een comment achter!
Hulp nodig bij de aanpak van een drukke periode in jouw leven? Neem contact met me op.